ПОРОХНИК (pol. Pruchnik) – do 1945 r. miasteczko i wieś polsko-ukraińska w powiecie jarosławskim. W 1939 r. Pruchnik zamieszkiwało 1630 osób, w tym 160 Ukraińców, 630 Polaków, 840 Żydów (155 polskojęzycznych); w Pruchniku Wsi na 2560 mieszkańców 130 było polskojęzycznymi Ukraińcami, 2310 Polakami, 30 ukraińskojęzycznymi rzymskimi katolikami, 90 Żydami.[Kubijowycz, 109].

HISTORIA
Z Pruchnika Wsi w czasie akcji „Wisła” Wojsko Polskie wygnało 10 mieszkańców narodowości ukraińskiej [Akcja „Wisła” 2013, 1035].

Parafia greckokatolicka

W 1908 roku w parafii grekokatolików było 1953 osoby na 6000 rzymskich katolików i 649 wyznawców wiary Możeszowej [Szematyzm 1908, 318]. W 1926 roku w mieście należało do niej 169 wiernych, we wsi 121, w 1938 roku odpowiednio: 148 i 136  [Blazejowskyj 1995, 386]. Do parafii należeli także wierni z Pruchnika-wsi, Tyniewic, Tuligłów, Hawłowic, Jackowic, Węgierki, Woli Węgierskiej i Chorowa. Pruchnik był w tym czasie greckokatolickim ośrodkiem dekanalnym[Blazejowskyj 1995, 386].

KOMENTARZE 

DZIEDZICTWO UKRAIŃSKIEJ KULTURY MATERIALNEJ

CERKIEW

Świątynia pw. Zaśnięcia Matki Boskiej, z 1870 roku, zbudowana na miejscu starszej poprzedniczki [Blazejowskyj 1995, 385]. W okresie powojennym władze Pruchnika zniszczyły cerkiew, wykorzystując jej po przebudowie wewnętrznej i zewnętrznej na dom kultury.  Prawdopodobnie jest to jedyna cerkiew w RP, gdzie po 1947 roku odbywały się dyskoteki i pokazy filmów. Najlepiej cechy pierwotne zachowały się od strony prezbiterium.

CMENTARZ