ДОВЖИЦЯ (pol. Dołżyca) – do 1947 r. wieś ukraińska w powiecie sanockim. W 1939 r. liczyła 460 mieszkańców: 445 Ukraińców, 15 Żydów [Kubijowycz, 74].

HISTORIA

Wieś lokowano w pierwszej połowie XV wieku. W latach 1340-1772 administracyjnie należała do ziemi sanockiej województwa ruskiego w Królestwie Polskim. Od 1539 roku właścicielem wsi był Mikołaj Herburt Odnowski. W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej był Alfred Lubaczewski. W 1785 roku w Dołżycy mieszkało 315 grekokatolików, 7 rzymskich katolików i 6 Żydów; w 1840 – 357 grekokatolików, w 1859 – 301, w 1879 – 331, w 1899 – 345, w 1938 – 400, w 1938 roku – 443. Do 1914 roku wieś leżała w austriackiej prowincji Królestwo Galicji i Lodomerii, w powiecie sanockim, w takim samym powiecie sądowym, ale powiat podatkowy i gmina była w Bukowsku. Od listopada 1918 do stycznia  1919 roku wieś należała do Powiatu Sanockiego Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. W latach 1919–1939 leżała w powiecie sanockim województwa lwowskiego Rzeczpospolitej Polskiej, po wojnie w tym samym powiecie województwa rzeszowskiego. W latach 1945–1947 Dołżyca w ramach administracji OUN należała do rejonu V nadrejonu „Beskid” w Okręgu I Kraju Zakerzońskiego.

KOMENTARZE

DZIEDZICTWO UKRAIŃSKIEJ KULTURY MATERIALNEJ
Wyniki monitoringu z lata 2004 r.

CERKWISKO

CMENTARZ

BIBLIOGRAFIA