ГОНЯТИН (pol. Honiatyn) – do 1947 r. wieś ukraińska w powiecie hrubieszowskim. W 1939 r. zamieszkiwał ją 84 rodziny, w tym 69 ukraińskich, 12 polskich i 3 żydowskie [wspomnienia Stepana Macijewycza].

HISTORIA
WIEK XIX
W „Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego” Honiatyn pozbawiony został cech etnicznych: „ludność rolnicza”; w 1827 r. liczył 37 domów, 226 mieszkańców, a w latach 80. XIX w. 37 domów i 313 mieszkańców, w tym 50 rzymskich katolików [SGKP, t. 3, 119]. „Słownik” wspomina też cerkiew drewnianą (u Słobodiana wzmianki o cerkwi honiatyńskiej brak).
WIEK XX
W okresie 16-20 czerwca 1947 r. Wojsko Polskie deportowało z Honiatyna 127 obywateli polskich narodowości ukraińskiej [Misiło, 420].
[cd. w opracowaniu]

FOTOGRAFIE HISTORYCZNE
Fotografie pochodzą ze wspomnień byłych mieszkańców Honiatyna opublikowanych w wydaniu: Propamiatna Knyha 1947, pod red. B. Huka, Warszawa 1997, s. 104-127.

STAN ZABYTKÓW UKRAIŃSKIEJ KULTURY MATERIALNEJ
Galeria przedstawia dawne domy oraz dwa miejsca po dawnych krzyżach prawosławnych, zapewne drewnianych, gdzie dziś stoją krzyże rzymskokatolickie. Pierwszy mógł być miejscem po XIX-wiecznej cerkwi drewnianej wspominanej w „Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego”
Wyniki monitoringu z sierpnia 2011 r.


DOKUMENTY I MATERIAŁY DO HISTORII HONIATYNA
Rękopis wspomnień Stepana Macijewycza, ur. w 1930 r. w Honiatynie.
Opublikowano w: Propamiatna Knyha 1947, red. B. Huk, Warszawa 1997, s. 119-126.

Rękopis wspomnień Wołodymyra Macijewycza, ur. w 1915 r. w Honiatynie.
Opublikowano w: Propamiatna Knyha 1947, red. B. Huk, Warszawa 1997, s. 126-127.