НЕПЛІ (pol. Neple) – do 1947 r. wieś ukraińska w powiecie Biała Podlaska. W 1943 r. zamieszkiwało ją 73 Ukraińców i 324 Polaków [APL, zespół 498, sygn. 139, k. 61].

HISTORIA
W czasie akcji „Wisła” Wojsko Polskie w 1947 r. wygnało z Nepli 32 osoby narodowości ukraińskiej [Misiło 2013, 1016].

WIEK XX
Można spotkać się ze zdaniami typu: „Po I wojnie światowej wierni prawosławni opuścili parafie uciekając z wojskami rosyjskimi na wschód i już nie powrócili” [Serwis Informacyjny www.serpelice.pl, dostęp 27.12.2011 r.]. Ukrywają one narodowości mieszkańców wsi, sugerują, że mogli być Rosjanami. Nie pokrywa się z faktami informacja, że mieszkańcy nie powrócili. Nie wszyscy uciekli, część wróciła. Było ich przynajmniej tylu – Ukraińców wyznania prawosławnego, jak i spolszczonych przez przejście na rzymski katolicyzm Rusinów – aby ich własnością nadal pozostała miejscowa cerkiew.
W 1947 r. państwo polskie deportowało z Nepli 10 rodzin ukraińskich, składających się łącznie z 32 osób, co stanowiło prawie 10 % ludności wsi [Tłomacki, 283]

ZABYTKI UKRAIŃSKIEJ KULTURY MATERIALNEJ
Fotografie wykonane zostały wiosną 2011 r.
RELIKT KSIĘSTWA HALICKO-WŁODZIMIERSKIEGO

CERKIEW
„Cerkiew tutejsza erygowana w 1686 r. przez Adama Skaszewskiego, obecna murowana z 1769 r. fundacyi ówczesnych dziedziców Niemcewiczów, posiadała zbiór portretów tej rodziny” [SGKP, t. 6, 953]. W 1875 r. parafia, dotychczas kontynuująca ruską tradycję kijowską przemocą administracyjną zawłaszczona przez prawosławie rosyjskie. Po I wojnie światowej cerkiew w drodze przemocy administracyjnej kościoła rzymskokatolickiego i państwa polskiego zaczęła funkcjonalnie być kościołem rzymskokatolickim.

DZWONNICA
Dzwonnica, pozostałość po prawosławiu rosyjskim, stoi za cerkwią, przy okalającym ja murze, po prawej stronie patrząc od frontu.

CMENTARZ