СКОРОДНЕ (pol. Skorodne) – do 1947 r. wieś ukraińska w powiecie leskim. W 1939 r. zamieszkiwało wieś 1350 mieszkańców, w tym 1190 Ukraińców, 30 rzymskich katolików rozmawiających po ukraińsku, 130 Żydów [Kubijowicz, 44].

FOTOGRAFIE HISTORYCZNE

CERKIEW
Źródło: Bieszczady. Słownik Historyczno-Krajoznawczy. Część 1. Gmina Lutowiska, pod red. S. Krycińskiego, Ustrzyki Górne-Warszawa 1995, s. 348. W tym wydaniu błąd na stronie 349, gdzie umieszczona jest fotografia nr 285 „Krzyż na miejscu cerkwi (1994)”, jednak cerkiew stała od niego ok. 10 metrów dalej.

KULTURA

MIESZKAŃCY I ICH DOMY

FILMY
Pamięci Mychajły Cyktora, ur. 1936 r. w Skorodnym – zm. 29.08.2011 r. w Skorodnym.

W dniu 28 sierpnia 2011 r. dawni mieszkańcy Skorodnego, obecnie obywatele Ukrainy, przyjechali do swej wsi, gdzie mieszkali do 1951 r., kiedy władza radziecka deportowała ich na wschodnią Ukrainę. Filmy stanowią zapis wspomnień w formie rozmów przeprowadzonych w tym czasie przez Bogdana Huka w różnych miejscach Skorodnego.

OPIS: 1. Mychajło Cyktor opowiada w dniu 28 sierpnia 2011 r. o dawnej części wsi zwanej Za Browarem; 2. M. Cyktor opowiada o nieistniejącym dworze; 3. M. Cyktor, stojąc na skraju cerkwiska, wspomina rozebraną w 1972 r. drewnianą cerkiew św. Paraskewy; 4. Koło mogiły ks. Jewhena Kopystiańskiego, parocha miejscowej parafii greckokatolickiej w latach 1906-1935. M. Cyktor stwierdza m.in., że obecnie miejsce tej mogiły jest inne, niż przed 1951 r. zbudowaną w 1838 r.; 5. M. Cyktor opowiada o części Skorodnego zwanej niegdyś Horbok; 6. Wasyl Broda, ur. 1938 r. w Skorodnym, dnia 28 sierpnia 2011 r. opowiada o tym, jak dawni mieszkańcy tej wsi podczas pierwszego przyjazdu do wsi od czasów deportacji postawili w 1991 r. pamiątkowy krzyż niedaleko od miejsca, gdzie znajdowała się cerkiew; 7. O nieistniejącej dziś szkole opowiada Wasyl Broda, uczeń tej szkoły w latach 1946-1951; 8. O Skorodnym od szkoły po wieś Polanę, tzw. Misteczku, opowiada Mychajło Cyktor; 9. Wspomnienia Wasyla Brody o deportacji Ukraińców ze Skorodnego w 1951 r.; 10. Ciąg dalszy wspomnień Wasyla Brody o deportacji ze Skorodnego — droga na wschód; 11. Podczas odwiedzin wsi rodzinnej w dniu 28 sierpnia 2011 r. byli mieszkańcy odtwarzają plan Skorodnego sprzed 1951 r.; 12. Ciąg dalszy odtwarzania planu Skorodnego sprzed 1951 r. z pamięci jego byłych mieszkańców; 13. M. Cyktor śpiewa pieśń historyczną o deportacji Ukraińców z Ukrainy na Syberię „U nediliu rano o hodyni szestij zajichaly w nasze selo wsi ankawudysty”; 14. Wasyl Cyktor, ur. 1942 r. w Skorodnym, na podstawie wspomnień Iwana Kertyczaka, żołnierza UPA, opowiada o wydarzeniach związanych z walką Ukraińców z systemem sowieckim na terenie tej wsi; 15. Kołomyjki ze Skorodnego wykonuje Mychajło Cyktor; 17. Skorodnianie śpiewają ukraińską piosenkę ze Skorodnego „Zajszło sonce za wikonce, zajszło sonce za lisok”; 18. Kołomyjki ze Skorodnego; 19. Skorodniańska kołomyjka „Oj duboniu, sywyj koniu”; 20. Skorodniańska kołomyjka „Oj koni moji, koni moji, czosi moji, czosi”; 21. Piosenka „Czorna chmara pry dołyni”.

HISTORIA
[w opracowaniu]

STAN ZABYTKÓW UKRAIŃSKIEJ KULTURY MATERIALNEJ
Dokumentacja fotograficzna w przygotowaniu.