ГОРОДЛО (pol. Horodło) – do 1945 r. wieś polsko-ukraińska w powiecie hrubieszowskim. W 1943 r. wieś zamieszkiwało 550 Ukraińców, 1432 Polaków [APL, zespół 498, sygn. 139, k. 349].
HISTORIA
Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana w kronice staroukraińskiej pod 1287 r. Na przełomie XIII-XVI w. rozwinęła się w miasteczko.
Pierwsza wzmianka o cerkwi horodelskiej: 1472 r.
W latach 1931 r. władze polskie doprowadziły do powstania parafii neounickiej; w latach 1931-1938 istniała też parafia greckokatolicka dla wychodźców ukraińskich z Galicji; w czasie II wojny światowej istniała w Horodle parafia prawosławna [Słobodian, 153] nawiązująca do ukraińskiego dziedzictwa kijowskiego.
W czerwcu i lipcu 1947 r. rząd Rzeczpospolitej Polskiej wygnał z Horodła łącznie 89 Ukraińców [Misiło 2013, 1022].
DZIEDZICTWO UKRAIŃSKIEJ KULTURY MATERIALNEJ
Wyniki monitoringu z 4 sierpnia 2015 r.
GRODZISKO staroukraińskie
Miejsce po zamku datowanym przez archeologów na X-XIII w.
CERKIEW
Cerkiew pod wezwaniem św. Mikołaja, zbudowana w 1931 r. na miejscu dawnej, którą ogień strawił w 1931 r. (zbudowana w 1835 r.); Po wojnie świątynia służyła jako magazyn meblowy. W 1985 r. przejęte przez polski Kościół rzymskokatolicki [Słobodian, 153].
Ikonostas i wnętrze cerkwi
Niektóre fotografie nie są dobrej jakości, przepraszam.
CMENTARZ koło cerkwi
Na terenie cmentarza umieszczono w 2010 r. upamiętnienie Ukraińców ratujących polskich sąsiadów przed OUN i UPA.
KRZYŻE przydrożne
Krzyż stoi po prawej stronie drogi wjazdowej do Horodła od zachodu.
CMENTARZ
Na cmentarzu w Horodle znajduje się tylko jeden nagrobek z napisem w języku ukraińskim. Pochodzenie i tożsamość wszystkich innych została ukryta pod polskim alfabetem łacińskim i rosyjskim cyrylickim.
Odzwierciedla to podrzędny kolonialny status ruskich/ukraińskich mieszkańców miejscowości.
KOMENTARZE
BIBLIOGRAFIA